Gisteravond alweer de 2e dag van het International Queer Migrant Film Festival in De Balie.

3 films gezien en Abu (Arshad Khan – Canada) heeft de meeste indruk op me gemaakt. De filmmakers zelf zijn er ook wat na de films altijd een interessante Q&A oplevert.

Gisteren is in De Balie het 3e International Queer Migrant Film Festival begonnen.

In een uitverkochte zaal bij de openingsceromonie geweest en de openingsfilm gekeken: I dream in another language (Mexico) en later The wound / Inxeba (Zuid Afrika). 2 prachtige films en een goed begin van dit 5 daagse film festival.

Net als vorig jaar zijn er heel wat internationale films te zien de komende dagen, de sfeer is erg goed dus ik ben blij dat ik weer een passe-partout heb gekocht.

Later nog even naar Vrankrijk geweest voor WTF queer night, ook in het kader van IQMFF, al met al is dit film festival een aanrader én een eye opener.

Vanochtend bij De Balie het programma boekje opgehaald voor het International Queer Migrant Film Festival dat aanstaande woensdag begint.

Het film festival beviel me vorig jaar december erg goed en dus ook dit jaar weer een passe-partout gekocht zodat ik niks hoef te missen.

Ik heb niet echt groene vingers, kan me iets over Ijsheiligen (pas over een maand) en plantjes herinneren, en toch een beginnetje gemaakt op mijn balkon met deze lavendel plantjes.

Getriggerd door een ‘tuin – roman‘ van Jamaica Kincaid, die ik afgelopen week gelezen heb, maar alvast wat tuinaarde aan het inslaan. Veel van mijn balkon planten zijn dood; afgelopen zomer nauwelijks aandacht aan besteed omdat ik mijn huis aan het schilderen was. En door de vorst van de afgelopen maanden (geloof nooit de labels van tuincentrums over vorst-vaste planten) niet veel meer over.

Hopelijk wordt het snel weer lekker weer en kan ik zo nu en dan wat balkon planten kopen en mijn balkon weer gezellig maken. Op 1.20 x 5.00 meter kan ik aardig wat kwijt dus …

Aanstaande donderdag start op BBC 2 de tweede serie van The Great Pottery Throw Down, maar of ik ga kijken weet ik nog niet.

De eerste serie heb ik op de voet gevolgd maar mijn keramiek dagen (Facebook: Keraloek) zijn wel voorbij. Mijn klei heb ik vorig jaar al weggegeven aan een bevriende pottenbakster en binnenkort gaat ook mijn voorraad gereedschap, glazuur en allerlei andere keramiek hulpmiddelen de deur uit.

Als je, zoals ik, al jaren moet leven van een minimum inkomen zijn er weinig plekken in Amsterdam waar je terecht kunt. Ik had een goede, betaalbaar keramiek atelier gevonden bij Buurtwerkplaatsen Amsterdam maar kritiek op het reilen en zeilen daar werd niet geaccepteerd.
Je geeft jezelf toch bloot bij het creëren van ‘kunst’, je laat je sterke punten zien maar zeker ook je zwakke punten. In die zwakke punten werd door enkele vrijwilligers van het keramiek atelier flink gepord nadat ik me kritisch had opgesteld.

Uiteindelijk heb ik een jaar geleden alweer, na 2 jaar daar met toch wel veel plezier gewerkt te hebben, mijn biezen gepakt. Ook omdat ik van medegebruikers dezelfde kritiek hoorde maar die hadden geen zin in ‘gedoe’. Misschien wel een betere houding?

Het heeft me veel energie gekost op mijn draai erna weer te vinden maar inmiddels heb ik andere manieren gevonden om mijn creatieve ei kwijt te kunnen.

De kans bestaat dus dat ik na 10 minuten The Great Pottery Throw Down weer afzet, misschien ook niet.